Rock'n Coke Baby!

Yazı bitirip sonbahara girdiğimizde insan ister istemez iş,okul bunları düşündükçe geriliyor.Fakat 3 günlüğüne de olsa kafaları dağıtmanın en güzel yolu nedir diye sorarsanız cevabım basit "Rock'n Coke!"Bu sene ilk kez 7 Eylül'de sahne alan İngiliz grup Arctic Monkeys için bende biletimi satışa çıktığı gün aldım.Günlerin çabuk geçmesini beklerken nihayet 7 Eylül geldi.Rock'n Coke Türkiye'nin en büyük açık hava gençlik festivali olması dışında birçok ünlü grubu bir araya getirebilen bir festival olma özelliğini taşıyor.7 Eylül'de ana sahnenin açılış grubu Büyük Ev Ablukada'ydı.Büyük Ev Ablukada'nın solisti Yalan Dünya dizisinden tanıdığımız Orçun karakteri yani Bartu Küçükçağlayan.Sahnede sempatik tavırları ve performansıyla insanları etkilemesini çok iyi biliyor.

 Büyük Ev Ablukada ana sahneyi bıraktıktan sonra yerini 16.00'da başlayan Manga'ya bırakıyor.Rock'n Coke'da aynı anda birden fazla konser olmasına rağmen ben Manga'yı dinlemeyi tercih ediyorum.Manga küçüklüğümden beri şarkılarını beğenerek dinlediğim ender Türk gruplarından.Sahnede Ferman Akgül sempatik tavırlarıyla dikkat çekerken bütün şarkılara herkes eşlik ediyor.Özellikle yabancı şarkıda eller hep havada,herkesin keyfi yerinde.

Eğlenceli bir Manga konserini daha bitirdikten sonra ana sahnede hazırlıklar bu sefer İngiliz asıllı grup Editors için yapılıyor.Benim için Editors'un yeri diğerlerinden daha farklı.Tom şarkıyı söylemeye başladığı anda kendimi başka dünyalarda buluyorum.Editors'un sahne performansı o kadar mükemmel ki.Daha önce nasıl bir gösteri yaparlar diye Glastobury Festivalini izlemiştim.Hayran olmamak elde değil.Dinlemeyen varsa dinlesin mutlaka ama çok sevmesin.Tom'u en çok ben seviyorum.

Editors'tan sonra ana sahnenin sıradaki ismi Duman'dı.Duman grubuyla yaz tatilinde tesadüf eseri tanışmıştım.Tam bir ay sonra sahnede de canlı izlemek her zaman ki gibi insanı iyi hissettiriyor.Duman sahneye çıktığı andan itibaren konser alanından duyulan tek ses "Her yer Taksim Her yer Direniş"oldu.Bunun üzerine Eyvallah diyerek konsere başladı Duman ekibi.Rock'n Coke'da eskimeyen isimlerden biri olması dışında herkes bütün şarkılara eşlik etti.Hava kararmaya ve konserin sonuna gelindiğinde herkes halinden memnun görünüyordu.

 

Saatler 20.45 olduğunda herkesin aklından geçen tek bir isim vardı Hurts! Hurts grubuyla tesadüf eseri tanışmış ve şarkılarını çok beğenerek dinlemeye başlamıştım.Şarkılarını gözlerim önünde söyleyince resmen bir kez daha hayran oldum.Theo sahnede olabildiğinde mükemmel tavırlar sergileyerek kendini bana ve bütün herkese aşık etti.Sahne performansı konusundaki başarılarıyla ve hayranlarına şarkılara eşlik ettirken Theo da çok eğleniyor gibiydi.Ne demişler "It's such a wonderfull life."

Ve sırada sahnede aylardır beklediğim benim için en özel grup olan Arctic Monkeys vardı.Hayatımda hiç bu kadar kalbimin hızlı attığına şahit olmamıştım.Resmen en sevdiğim grup karşımdaydı.Dünyada bu hissi anlatacak bir kelime bulamıyorum.Alex'in sahneye girdiği an mutluluğun nirvanasına ulaştım.Do Wanna I Know dediği an bütün herkes çığlıklar içinde eşlik etti.Arctic Monkeys seven insanları normalde kıskanıp sadece ben seviyim diye düşünsem de o kadar insanın beraber tek düşündüğümüzün Alex olduğu gerçeği çok güzel bir histi.Saat 23.50 olduğunda sahneyi terk ettiler fakat yoğun ilgi ve çığlıklara dayanamayıp geri geldiler.Hayatımın en güzel gününü yaşadım.Düşünmekten uyuyamayıp sürekli konser videolarını izliyorum.Senelerce bu konuyu konuşurum artık.